نقش پیشگیرانه و درمانی سیر روی اپیدیدیم و سمینال وزیکول موش های صحرایی دیابتی نر

مقدمه: دیابت تاثیرات متنوعی روی فعالیت های تولید مثلی در انسان دارد. مطالعات کلینیکی و آزمایشگاهی اختلال اسپرماتوژنز، حجم مایع سمینال و تغییرات تحلیلی در اپیدیدیم را نشان می دهند. در مطالعه حاضر ما قصد داریم اثر پیشگیرانه و درمانی سیر بر روی آسیب های اپیدیدیم و سمینال وزیکول در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استروپتوزوتوسین (stz) را مورد بررسی قرار دهیم. روش کار: در این مطالعه تجربی، 40 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به 5 گروه تقسیم شدند. گروه نرمال، گروه دیابتی، گروه نرمال + سیر، گروه دیابتی + سیر قبل (d+gb)، گروه دیابتی + سیر بعد .(d+ga) دیابت از طریق تزریق stz ایجاد شد. آب سیر با دوز 1 میلی لیتر به ازا هر صد گرم وزن بدن توسط گاواژ به موش های صحرایی خورانده شد. آسیب اپیدیدیم و سمینال وزیکول با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss و به کمک آزمون آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: موشهای دیابتی کاهش چشمگیری در اندازه توبول و لومن قطعات سر، تنه و دم اپیدیدیم و تحلیل اپیتلیوم سمینال وزیکول را نشان دادند. سیر بطور قابل توجهی تغییرات مورفولوژیکی ایجاد شده بوسیله دیابت را در اپیدیدیم و سمینال وزیکول موش های صحرایی تخفیف می دهد بطوری که در گروه d+gb نسبت به گروه d+ga تخفیف عوارض بیشتر بود. نتیجه گیری: در این مطالعه نشان داده شد که مصرف آب سیر دارای هر دو اثر درمانی و پیشگیرانه روی کاهش آسیب های بیضه ای در موش های صحرایی نر دیابتی می باشد.